Verslag Groet uit Schoorl Run door Klaas en Gerard
GUS 2017.
Wat een geweldige editie de 40e Groet uit Schoorl Run op zondag, 12 februari 2017.
Op de zaterdag had de organisatie alles rond staan begon het te sneeuwen: in de middag, in de avond en ’s nachts en ’s morgens was alles nog wit.
Spannend.
Maar alle deelnemers gingen wel op pad. Voor 10 uur stond de gehele rotonde op Schoorldam al vast.
Een groot gedeelte van onze lopersgroep waren ingeschreven via Ekoplaza en verzamelden zich op het Duinrand S terrein, waar we goed werden verzorgd. Zowel voor de 21,1 km als voor de 10 km. Beiden keren is een groepsfoto gemaakt.
11.00 uur start van de halve marathon: licht vriezend, een beetje koud, toen nog weinig wind en alles wit van de sneeuw, behalve het parcours: dat lag er piekfijn bij.
Er is alles aan gedaan. Later zag ik Michiel Beeldman vlak voor de finish van de 10 km op de fiets met de bezem in de hand richting De Blinkerd, met de geruststellende mededeling: wij zijn klaar, hele parcours is schoon.
Na het startschot van de 21,2 km de Voorweg af, dan een nieuw gedeelte van het parcours rechts het Dennenlaantje in. Wel een stuk smaller, maar het ging goed, lopers gingen dichter bij elkaar lopen. En wat een mooi gezicht in het Nollenbos de bomen wit van de sneeuw en dan de draaiende molen Kijkduin. Op de Heereweg meer ruimte om snelheid te maken, langs De Blinkerd en toen:
…….vlak voor Groet knapte er iets aan de buitenkant van mijn linkervoet en het was
OVER!!!!!
Toch nog niet direct opgeven, rustig proberen te gaan door de Harrie Kuijtenweg en parcours vervolgen. Een raar gevoel: lopers gingen met fluitend voorbij.
Anja stond bij het Bezoekerscentrum Staatsbosbeheer die heeft me liefdevol opgevangen en begeleid naar mijn tas. Door de masseurs in De Blinkerd is mijn voet ingetapet om rust en stevigheid!!!!!!!!!!
WIE MAAKT HET VERSLAG AF??????????
Klaas, in de lappenmand.
Dag Klaas,
Verder gegaan waar jij gestopt bent.
Samen met Margreet voorspoedig gestart maar de stress moest nog even uit mijn lijf. Was eerst mijn schoenen vergeten en toen weer terug naar huis. Toen in de file bij de rotonde daarna op de ventweg de verkeerde afslag naar Duinrand S genomen. Daarna reed ik in een verkeers fuik. Hardlopend op mijn gewone schoenen naar Duinrand S. Net op tijd om om te kleden en op de Ekoplaza foto te gaan. Geen ideale start dus maar wel op tijd gezamenlijk op pad. We hadden al weken van te voren afgesproken dat we niet op tijd zouden lopen maar vooral om te genieten en dat hebben we gedaan. Overal langs de kant bekenden van Margreet die haar aanmoedigden. Roland natuurlijk bij de opgang van de Zeeweg. Proberen je ritme te vinden en met een lekkere cadans te lopen. Ging bij Margreet prima. Bij mij iets minder door de stress van de start. Anita sloot nog even aan maar we liepen net iets te snel voor haar. Margreet haar hartslag onder de 180 en in een mooi tempo de Zeeweg op. Natuurlijk stond Truus ons aan te moedigen bij de Berenkuil. De Julianaweg op. Niets geen gladheid maar wel een prachtige witte omgeving. Richting het 11km punt bij de Blijdesteinsweg. Ik voel al aan dat het vandaag niet vanzelf zal gaan. Margreet loopt soepel en heeft nog geen idee van het lijden wat zich langzaam bij mij begint te ontwikkelen. Ik ben blij dat we samen lopen en zij me meetrekt. Km 12 richting de Zeeweg. Halverwege ontmoeten we de strakke Oostenwind en passeren we zonder ongelukken het struffel strookje van Margreet. Km 15 komt in zicht richting het strand. Even wat drinken en de spieren ontlasten. Nog naar 6km. Daar draaien we op zaterdag onze hand niet voor om. Dat moet lukken. Even kwam de zinsnede uit de Camera Obscura van Nicolaas Beets “hoe warm het was en hoe ver” in mijn hersenen spoken. Zeg maar liever “hoeveel veel pijn het al deed en hoe ver nog”. Margreet liep als een jonge hinde met een big smile voor me te draven. Even wat eten en op naar de laatste km’s. Gelukkig het bord van 17km gemist en toen waren het er nog maar 18, 19, 20. In het zicht van de finish verdween de pijn uit mijn benen en konden we samen nog wat versnellen. Nico stond ons voor de finish nog flink aan te moedigen. O wat was ik blij dat we het weer gedaan hadden. Gewoon samen volgens afspraak genieten en ook al heb je pijn kun je nog steeds genieten van zo’n mooie omgeving en prachtig evenement. Carla, Dick en Marcella vormden ons ontvangst comité. Volgend jaar weer! Waarom niet. In de 2e helft van 2017 waarschijnlijk wat meer tijd om het lange werk te doen. Kunnen we samen toch nog proberen een keer onder de 2 uur te finishen. Bedankt Margreet voor je steun.
Nog een woord van dank aan Arjan. Alles super geregeld bij Ekoplaza.
Groet, Gerard Pater.